Vorige week las je de eerste aflevering van mijn serie over hoe de modellenwereld écht is. Over de verwachtingen die je hebt als je tekent bij een bureau, de manier waarop je wordt gekeurd en beoordeeld en wat je familie en vrienden daarvan vinden. Mijn modellenleven is een jarenlange ontdekkingsreis geworden. Ik had in het begin wel wat tips en tricks kunnen gebruiken, vooral over sommige mannen…
The Hitlist
It’s Friday Night. Mijn roommate staat voor de spiegel. Zij is klaar om uit te gaan, maar ik heb geen zin en blijf thuis. Mijn roomie wijst lachend naar het tijdschrift dat op tafel ligt. Op de cover sta ik: poserend als Bondgirl en van top tot teen met goud beschilderd. ‘Wat zeg jij later tegen je kleinkinderen?’ vraagt zij. ‘Kijk dit was nou jullie oma!’ Nu ik model ben en op de voorkant van een blad sta wil opeens iedereen met mij uit. Toch blijf ik liever in mijn knalroze Paul Frank aapjespyama met een knot op mijn hoofd op de bank hangen. Maar het lijkt alsof dat niet mag. Pling Pling Pling. Facebook roept. Mijn inbox stroomt vol. Want ik sta op de Hitlist. Dat blijkt een lijst te zijn waarvan ik het bestaan niet wist.
Na veel jaren werken in het buitenland was ik in Nederland redelijk anoniem. Maar op het moment ben ik even hot in eigen land door een bekend mannenblad over geld, zaken, horloges en auto’s.
Ik ben ontdekt. Dit keer niet door een scout van een bureau. Maar door een bepaald type man. Op hun verlanglijstje staan de nieuwste modellen in town. Als je setcard (dit is je visitekaartje met foto’s dat je bij castings aan mogelijke opdrachtgevers aanbiedt) op het presentatiebord van je agency hangt, ben jij voor hen een prooi. Doe je een belangrijke campagne, teken je bij een topbureau en heb je een groot bereik op social media, met veel volgers op Instagram en Snapchat, dan komen zij in actie. Het begint redelijk veilig met ‘koude’ Vleesbook, euh ik bedoel natuurlijk, Facebook acquisitie. Plotseling ontvang je uitnodigingen voor exclusieve feesten of een weekendje Parijs of, ach doe eens gek, meteen maar samen Kerst vieren op de Bahamas. Natuurlijk weten zij dat een model ook wel eens een eenzaam zwak momentje heeft.
Deze jagers noemen we MODELIZERS. Ze hebben een ‘afwijking’ waardoor ze alleen maar met modellen willen daten. De term voor deze ‘baasjes’ komt uit een aflevering van de bekende tv-serie Sex and the City. En de beroemdste internationale aanvoerder van deze groep ken je zeker, dat is algemeen bekend: acteur Leonardo DiCaprio.
Mijn roomie dringt er toch nog maar een keer op aan dat ik met haar mee uitga. Hoe laat is morgen mijn eerste fitting (doorpas van een nieuwe collectie) voor Calvin Klein? Het valt mee, ik kan uitslapen. Volgende belangrijke vraag: Wat trek ik aan? In Amsterdam ben je in een goede jeans, een mooi topje en een hoge hak al snel too much. Je moet ons eens in het buitenland zien, mijn roomie en ik, all dressed up stappen we de clubs in. Aan de kledingstijl van coole Parisiennes of edgy Londoners kunnen Nederlandse vrouwen in het uitgaansleven een voorbeeld nemen. Vanavond houd ik het simpel en kies voor een zwarte jumpsuit. Om het plaatje af te maken stap ik in een lekkere pump met een hoogte van 12 centimeter.
Ik fluister het codewoord van de avond in het oor van de doorbitch. We mogen doorlopen via de Burgerbar naar de ‘geheime’ club erachter. Uitgaan en meteen ergens binnenkomen is als model heel makkelijk. In Nederland doen ze er nog niet echt aan mee, maar in de modesteden bezet jij met je collega’s de VIP-rooms. Privileges krijgen omdat je een lekker wijf bent, iets waarvoor je zelf niks hebt gedaan, blijft raar en het went voor mij nooit.
Mijn vader zei altijd: ‘There are no free lunches in life.’ Maar sorry pa, als model lijkt het er wel op. Als ik uitga hoef ik nooit meer ergens in kou en regen in de rij te staan wachten. Je staat op de lijst en de clubdeur zwaait voor je open. Geld heb je voor een avondje feesten ook niet nodig. Een club wil namelijk niets liever dan dat er modellen in the house zijn.
Ik herken modelizers inmiddels uit duizenden. Eentje heeft ons al in het vizier. Dat zal mijn FB-stalker Roy wel zijn. Zijn profielfoto komt redelijk overeen. Op vrijdagavond is deze tent zeker zijn jachtterrein. Binnen 5 minuten weet ik alles over hem en dat ie met zijn eigen bedrijfje leuk geld verdient. De bekende bla bla verhalen van zulke mannen, grote bek maar eigenlijk oh zo’n klein hartje. Er komen nog drie modellen, met een glas champagne in de hand, om ons heen staan. Ik (her)ken ze. Maar hij kijkt alleen mij aan en zijn ogen beginnen te glimmen. ‘Het is zeker je lucky night, hè?’ zeg ik. ‘Ja, ik denk maar zo, why date the girl in the dress if you can date the girl in the advert for the dress?’ Hij is de enige die lacht, nogal luid, want hij vindt het natuurlijk een geslaagde opmerking. ‘Gaan jullie mee naar de VIP, schatjes?’ De mooiste tafel in het midden van de ruimte is voor ons gereserveerd. Wij worden aan alle kanten bekeken. Ik weet wel waarom, en ik krijg het er warm van. Wij zorgen voor het entertainment. En dat is dus dé catch.
Als we zitten pakt Roy meteen zijn telefoon om, behoorlijk professioneel, een paar selfies te schieten.
Natuurlijk zit hij prominent omringd door de beauties. Ik draai mijn hoofd opzij zodat ik niet op zijn foto kom. Roy heeft het niet door. Hij is te veel afgeleid door Tess die erbij komt. Zij is de jongste aanwinst van de groep. Tess is een new face en alles lijkt erop dat ze een supermodel kan worden. Ze komt net uit een ei en kijkt haar ogen uit. Nu wil Roy een foto van hem en Tess. Hij duwt het model naast hem opzij. Tess trapt erin. Altijd fijn als iemand op onbekend gebied aardig tegen je is. Roy geeft haar de aanwijzing vooral zwoel naar hem te kijken. Ze doet het. Nu kan Roy even niet worden gestoord. Hij is druk met het onmiddellijk posten van de mogelijk nieuwe verovering op zijn Instagram profiel. Dit moet de hele wereld weten. Het is pure marketing. Voor hemzelf maar ook voor de club. Het management kan namelijk op deze manier de belofte waarmaken dat er modellen ‘los’ rondlopen in hun tent. Ook al sta ik met een afgewend hoofd op zijn selfie, toch ontvang ik meteen een locatie check-in en een melding op Facebook dat ik ben getagd.
Een uurtje en een paar champagnes later is Roy aangeschoten en daardoor behoorlijk loslippig.
‘Knijp mij eens in mijn arm?’ vraagt hij aan Tess. ‘Want ik wil zeker weten dat ik niet droom.’ Ze knijpt hem. ‘Wow,’ zegt hij. ‘Als ik vanavond zo om me heen kijk, denk ik zoooo hallo hé, jullie zijn gewoon echt next level shit.’ Hij grinnikt en neemt nog een flinke slok. ‘Ik zou er heel wat voor over hebben om die jaloerse kop van mijn ex-vriendin te kunnen zien nu ik hang met de coolest girls in town.’ Niemand geeft antwoord. ‘Misschien vinden mensen mij oppervlakkig maar dat kan me niet schelen. Ik date met modellen! En ik hoef niet met jullie naar bed ofzo. Ik wil gewoon bij de entourage horen.’
Sommige meiden kijken op hun telefoon hoe laat het is. Roy schrikt ervan. ‘Jullie gaan nu toch nog niet weg? Willen jullie iets anders drinken? Hebben jullie zin in oesters, dat is bijna nul calorieën.’ ‘Nou Roy,’ zeg ik. ‘Eén oester bevat 10 calorieën, hoor.’ Bij alle gezellige dingen in het leven hoort uitgebreid eten en drinken. Daar kunnen we niet altijd aan meedoen. Vooral niet in september. Het nieuwe seizoen is voor ons weer begonnen. We staan doordeweeks om zeven uur op om te gaan trainen, letten op onze voeding en ’s avonds rond tienen zijn we gesloopt en gaan we vroeg slapen. Met alle shows en shoots in het vooruitzicht moeten we juist nu het koppie erbij houden. Er wordt Spa Rood besteld. Roy baalt. Voor de tafel inclusief een paar flessen alcoholische drank heeft hij al tweeduizend euro neergelegd. Hij wil ons duidelijk nog langer vasthouden. ‘Weet je wat zo mooi is?’ vraagt hij vleiend. ‘Jullie houden je staande in een unieke scene. Ik heb daar respect voor. Maar laat jezelf ook eens gaan, joh. Weet je wanneer ik jullie top vind? Als er een keer een job niet is doorgegaan ofzo. Dan hebben jullie een: Fuck-de-wereld-gevoel. En voor mìj zijn het dan de beste avonden!’ Ja tuuuurljk. Dat geloof ik wel. Roy gaat ineens staan en bounced, uit het ritme, op de clubremix van een Whitney Houston nummer. Zachtjes zingt hij mee ‘I wanna dance with somebody, with somebody who loves me.’
We hebben wel genoeg van zijn verhalen, mijn roomie en ik. De club barst niet los, er wordt niet gedanst en in deze scene wil ik mijn toekomstige liefde toch niet vinden… Een blik op mijn telefoon geeft aan dat the hitlist still on is. En nu zie ik me toch een naam! Hij is een superbekende acteur en presentator. Mijn roomie kijkt mee. We checken zijn profiel. Hij is het écht. Blijkbaar is dit voor hem dan ook dé manier hoe hij het regelt. Hengelen op Facebook. Hoi, ik kwam je vandaag bij de bushalte tegen. Nou ja, je poster. Mooi hoor! Hij ziet dat ik zijn bericht heb gelezen. Aan het typen…staat er in beeld. Kom. Nu. Paradiso it is. Het is half drie ‘s nachts. Denkt ie echt dat ik nu middenin de nacht naar hem toe fiets? Ik verlang plotseling intens naar mijn bed.
Lees ook volgende week een spiksplinternieuwe column met:
Tripjes naar het buitenland zijn het allerleukste van mijn baan.
Ik ga weer op reis. Nu naar Ibiza! Daar ontmoet ik een beroemde acteur.
Click here to read 🇬🇧 English translation
Artwork / Artist: Toshy
Model: Tanja Kok
Fotografie: Hans Mooijer
Styling: Jeroen Kamphorst
MUA: Dominika Swietlik
